به نقل از «عصر ایران»

ساده و خلاصه درباره هموگلوبین بالا/ علائم، پیشگیری و درمان

تاریخ انتشار: ۱۵ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۵۴۲۴۹۶

عصر ایران - افزایش میزان هموگلوبین زمانی اتفاق می‌ افتد که سطوح غیر عادی این پروتئین در خون رویت شود. هموگلوبین یک متالوپروتئین یا پروتئین فلزی حاوی آهن است که به حمل اکسیژن در سراسر بدن کمک می کند. سطح بالای هموگلوبین به صورت مداوم و تکرار شونده می تواند خطر عوارض مهمی مانند لخته شدن خون را افزایش دهد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

نکاتی که در ادامه در اختیار علاقه مندان قرار می گیرند با استناد به مقالات انتشار یافته توسط کلینیک کلیولند جمع آوری شده اند:

تعداد هموگلوبین بالا به چه معناست؟

در صورتی که گلبول‌ های قرمز خون دارای مقادیر غیر عادی و بالایی از پروتئین هموگلوبین باشند، شمارش هموگلوبین بالا (Hgb) رخ می دهد. هموگلوبین در واقع مسئول رنگ قرمز گلبول های قرمز خون است و در زمینه انتقال اکسیژن از ریه ها به سایر قسمت های بدن و در عین حال دی اکسید کربن (CO2) از نواحی مختلف بدن به ریه ها نقش مهمی ایفا می کند. گفتنی است که هموگلوبین بالا تحت عنوان پلی سیتمی نیز شناخته می شود.

تفاوت بین هموگلوبین بالا و هماتوکریت چیست؟

هماتوکریت حجم گلبول های قرمز خون در مقایسه با سایر سلول های خونی است. افراد مبتلا به سطوح افزایش یافته هموگلوبین اغلب هماتوکریت بالایی نیز دارند. به این معنی که تعداد گلبول های قرمز خون آنها به طور نامنظمی بالا رفته است.

سطح هموگلوبین بالا چقدر است؟

جنس و سن بیولوژیکی افراد بر سطح هموگلوبین آنها تاثیر می گذارند. به طور معمول، سطوح هموگلوبین طبیعی و بالا به صورت زیر در نظر گرفته می شوند:

* سطوح طبیعی هموگلوبین

- نوزادان 11 تا 18 گرم در دسی لیتر

- کودکان کم سن و سال 11.5 تا 16.5 گرم در دسی لیتر

- فرد بالغ مذکر 13 تا 16.5 گرم در دسی لیتر

- فرد بالغ مونث غیر باردار 12 تا 16 گرم در دسی لیتر

- فرد بالغ مونث باردار 11 تا 16 گرم در دسی لیتر

* سطوح بالا هموگلوبین

- بیش از 16.5 گرم در دسی لیتر در بزرگسالی که در بدو تولد با جنسیت مذکر متولد شده ست

- بالاتر از 16 گرم در دسی لیتر در بزرگسالی که در بدو تولد با جنسیت مونث متولد شده است

- بالای 16.6 گرم در دسی لیتر در کودکان

- بالای 18 گرم در دسی لیتر در نوزادان

چگونه تشخیص دهیم که هموگلوبین بالایی داریم؟

آزمایش خون تنها روش مطمئن به منظور تشخیص بالا بودن سطح هموگلوبین محسوب می شود. برخی از نشانه های هموگلوبین بالا ممکن است شامل موارد زیر باشند:

- سرگیجه

- کبودی یا خونریزی آسان

- تعریق بیش از حد (هیپرهیدروزیس)

- خستگی

- سردرد

- تورم مفصل

- کاهش وزن غیر قابل توضیح

- تغییر رنگ چشم یا پوست مایل به زرد (یرقان بزرگسالان)

شایع ترین دلایل افزایش هموگلوبین چیست؟

این اختلال می تواند به دنبال شرایط پزشکی خاص همچون موارد زیر رخ دهد:

- بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD)

- بیماری قلبی مادرزادی

- سرطان کلیه

- سرطان کبد

- پلی سیتمی ورا

- فیبروز ریوی

عوامل دیگری که می توانند منجر به افزایش هموگلوبین شوند عبارت اند از:

- قرار گرفتن در معرض مونوکسید کربن

- کم آبی بدن

- مصرف داروهایی مانند استروئیدهای آنابولیک و یا اریتروپوئیتین

- زندگی در ارتفاعات بالا

- سیگار کشیدن

سطح بالای هموگلوبین چگونه درمان می شود؟

درمان تعداد بالای هموگلوبین بسته به علت زمینه ای متفاوت است. در برخی موارد پزشک ممکن است فلبوتومی را توصیه کند. در این روش یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی سوزنی را در یکی از رگ های بیمار وارد و گلبول های قرمز اضافی را با خون گیری خارج می کند. ممکن است لازم باشد چندین فلبوتومی انجام شود تا سطح هموگلوبین در محدوده نرمال قرار گیرد.

چگونه از افزایش هموگلوبین جلوگیری کنیم؟

هرچند پیشگیری از ابتلای به هموگلوبین بالا امری قطعی نیست، اما می توان خطر چنین مشکلی را با تغییر سبک زندگی تا اندازه زیادی کاهش داد:

- از مصرف داروهای افزایش دهنده عملکرد فیزیکی خودداری کنید

- از یک رژیم غذایی مغذی همراه با میوه و سبزیجات فراوان استفاده کنید

- با نوشیدن مقدار زیادی آب و مایعات دیگر هیدراته بمانید

- مصرف سیگار را ترک کنید

روش های طبیعی موثر در جهت کاهش هموگلوبین بالا

- محدود سازی مصرف منابع غذایی با آهن بالا

در چنین شرایطی توصیه می شود که از مصرف غذاهای منبع آهن همانند گوشت قرمز و حبوبات خودداری شود‌. در این میان مرغ، ماهی، لوبیا و مغز‌ها سرشار از پروتئین هستند و جایگزین مناسبی برای گوشت قرمز به شمار می روند.

- عدم استفاده از مکمل‌ های دارویی حاوی آهن

در وضعیتی که سطح هموگلوبین بیمار بالا است، استفاده از مکمل های دارویی حاوی آهن منجر به تولید گلبول ‌های قرمز بیشتری می شود و درست مانند آن است که بدن را به طور غیر مستقیم وادار به تولید تعداد بالاتری هموگلوبین کرده باشیم.

- اجتناب از مصرف غذاهای فست فودی

- استفاده از روغن های طبیعی و سالم همچون روغن کنجد و زیتون

- فعالیت فیزیکی منظم که به گردش بهتر خون کمک می کند

- مصرف آویشن، دارچین و سیر که به گردش خون و رقیق سازی آن یاری می رسانند

منبع: عصر ایران

کلیدواژه: گرم در دسی لیتر هموگلوبین بالا گلبول های قرمز سطح هموگلوبین قرمز خون

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۵۴۲۴۹۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

علل پرش و اسپاسم عضلانی

شما بدون فکر کردن در مورد کاری به ماهیچه های خود می گویید چه کاری انجام دهند. اما گاهی اوقات آن ها کار خود را انجام می دهند و ممکن است نبض داشته، منقبض شوند و نتوانند آرام شوند.

به گزارش وی کلینیک، انقباضات و اسپاسم ها بیشتر در ران ها، ساق پا، دست ها، بازو ها، شکم، قفسه سینه و قوس های پا دیده می شوند و می توانند بخشی از یک عضله، همه آن یا گروهی از عضلات را درگیر کنند. پزشکان در مورد دلیل رخداد آن مطمئن نیستند، اما چند محرک رایج می‌تواند موجب آن شوند.

پرش پلک

احساس می کنید پلک شما می پرد؟ به آن میوکیمیا می گویند. این انقباضات تصادفی، که می‌توانند باعث احساس ضعف یا آزار شما شوند، در پلک بالایی یا پایینی رخ می‌دهند. استرس، سیگار، باد، نور شدید، مصرف کافئین زیاد و کمبود خواب محرک های پرش پلک هستند. با وجود آزاردهنده بودن، اما این انقباضات بی ضرر هستند و معمولاً به سرعت از بین می روند، اما می توانند چند روز بعد برگردند.

پرش چشم ادامه دار

انقباضاتی که بیش از چند روز طول بکشد می تواند نشانه مشکلی مانند خشکی چشم یا گلوکوم باشد. همچنین وجود مشکل تاثیر گذار بر عضلات صورت می تواند موجب آن شود. در مواردی نادر، پرش چشم می تواند نشانه ای از اختلالات مغزی یا عصبی مانند فلج بل، مولتیپل اسکلروزیس (ام اس) و سندرم تورت باشد. اما این مشکلات علائم دیگری نیز ایجاد خواهند کرد.

دارای الکترولیت کم هستید

ماهیچه ها برای عملکرد صحیح به مواد معدنی مانند پتاسیم و منیزیم نیاز دارند. اگر مصرف آن ها کم شده باشد، بدن پیامی همراه با گرفتگی و اسپاسم برای شما ارسال می کند. ورزش یا تعریق شدید و یا برخی دارو ها می تواند شما را ضعیف کند. همچنین ممکن است پس از یک دوره اسهال یا استفراغ الکترولیت از دست بدهید.

آب کافی مصرف نکردید

اگر به اندازه کافی نوشیدنی نخورید، ماهیچه های شما بیشتر دچار انقباض و اسپاسم می شوند. فقط هم نخوردن مقدار کافی آب نیست، وقتی زیاد عرق می‌کنید یا در هنگام بیماری مایعات بدنتان را از دست می‌دهید، الکترولیت ها را نیز از دست می‌دهید که یکی دیگر از دلایل رایج برای انقباض عضلات است.

فشار

گاهی اوقات استرس عامل سردرد یا بی خوابی است، اما می تواند باعث تنش و درد در عضلات شما نیز شود. تکنیک های آرامش بخش مانند ماساژ یا مدیتیشن را برای برطرف کردن آن امتحان کنید.

کافئین بیش از حد

کافئین می تواند باعث سرحالی در صبح شده و شما را از کسالت بعد از ظهر بیرون بیاورد. اما مصرف بیش از حد آن می تواند باعث انقباض عضلانی در قسمت های مختلف بدن شود. سایر دارو های محرک مانند آمفتامین ها نیز همین اثر را دارند.

کمبود خواب و خستگی

اگر خسته هستید و نیاز به استراحت دارید بدن با پرش و اسپاسم آن را به شما اطلاع خواهد داد. همچنین ممکن است عضلات شما احساس درد داشته یا به طور کلی ضعیف شوند.

بدن شما از فرم خارج شده است

اگر بعد از تمرین یا پیاده روی متوجه اسپاسم شدید، ممکن است لازم باشد زمان بیشتری را برای پرورش عضلات خود صرف کنید. وقتی به اندازه کافی با آن ها کار نمی کنید، به احتمال زیاد بیش از حد خسته شده و دچار گرفتگی می شوند. حداقل دو بار در هفته تمرینات قدرتی را به برنامه خود اضافه کنید.

دارو

اگر فشار خون بالا یا بیماری قلبی دارید، پزشک از شما می خواهد تا از قرص های آب یا همان دیورتیک استفاده کنید که باعث می شوند تا بیشتر ادرار کنید. این امر باعث کاهش میزان پتاسیم در بدن شما می شود و می تواند اسپاسم عضلانی را در پی داشته باشد. سایر دارو ها، مانند برخی از دارو های ضد افسردگی نیز می توانند باعث پرش شوند. همچنین برخی از دارو های صرع و روانپریشی نیز ممکن است موجب پرش پلک شوند.

سندرم سروتونین

اگر چند ساعت پس از مصرف داروی جدید یا تغییر دوزدارویی، دچار انقباض در ماهیچه های خود شدید با پزشک خود تماس بگیرید. شما زمانی دچار این عارضه می شوید که برخی داروها یا مکمل ها باعث می شوند مقدار زیادی از سروتونین شیمیایی مغز در بدن انباشته شود. این مشکل جدی است و معمولاً با تب بسیار بالا و سایر علائم همراه بوده و نیاز به مراقبت پزشکی دارد.

بیماری کلیوی

کلیه ها اغلب علائم هشدار دهنده اولیه نشان دهنده کند شدن فعالیت خود را نشان نمی دهند. آن ها هنگامی که مقدار زیادی از توانایی کار خود را از دست دادند، ممکن است گرفتگی عضلات، همراه با علائم دیگر را نشان دهند. اگر دیابت، فشار خون بالا یا سایر مشکلات مرتبط با کلیه دارید، در صورت شروع اسپاسم با پزشک خود مشورت کنید.

بیماری لو گریگ (ALS)

انقباض عضلات دست و پا می تواند یکی از علائم اولیه این بیماری باشد که به آن اسکلروز جانبی آمیوتروفیک (ALS) نیز می گویند. دلیل این اتفاق از کار افتادگی اعصابی است که پیام هایی را از مغز و نخاع به ماهیچه ها می‌فرستند. در این بیماری قبل از اینکه اعصاب ارسال این پیام ها را به طور کامل متوقف کنند، پیام های نامنظم ارسال می کنند.

گیر افتادگی عصب نخاعی (Pinched Spinal Nerve)

هنگامی که اعصاب نخاعی از نخاع خارج می شوند از بین استخوان های ستون فقرات راهی قسمت های خاصی از بدن می شوند. گاهی اوقات دیسک های بین استخوان ها می لغزند یا پاره می شوند و حرکت می کنند و در این فرآیند عصب نخاعی را نیشگون می‌گیرند. در این حالت ممکن است تغییراتی را در عضلاتی که عصب آن ها را  کنترل می کند احساس کنید. پزشک می تواند این مشکل را در طول معاینه فیزیکی یا با ام آر آی یا سی تی اسکن تشخیص دهد.

نوروپاتی (Neuropathy)

هنگامی که سلول های عصبی آسیب می بینند، نحوه ارتباط آن ها با یکدیگر و با مغز تغییر می کند. انقباضات و اسپاسم می توانند علائم هشدار دهنده ای باشند که نشان دهند اعصاب کنترل کننده عضلات آسیب دیده اند. برخی از افراد با این مشکل متولد می شوند، اما همچنین ممکن است به دلیل آسیب، عفونت، بیماری، اعتیاد به الکل و برخی دارو ها اتفاق بیافتد. دیابت علت اصلی نوروپاتی است.

سندرم ایساک (Isaacs’ Syndrome)

این بیماری نادر که به عنوان نورومیوتونیا یا سندرم ایزاکس-مرتنس نیز شناخته می شود زمانی اتفاق می‌افتد که حتی اگر مغز یا نخاع دستور نداده باشد اعصاب شما به ارسال سیگنال هایی ادامه می دهند که عضلات را به حرکت در می آورد. این امر باعث انقباض عضلانی، گرفتگی و سفتی می شود. همچنین ممکن است ماهیچه های شما را موجی شکل کند مانند چیزی که زیر پوست حرکت می کند. این علائم زمانی که شما در خواب یا تحت بیهوشی عمومی هستید نیز ممکن است ادامه یابد.

کانال عصر ایران در تلگرام